شهدای هفتم تیر
پس از سوء قصد به جان حضرت آیت الله خامنه ای در ششم تیر ماه 1360،
در ساعت 20 و 30 دقیقة شامگاه روز یکشنبه هفتم تیر ماه 1360، جلسه ای در
سالن اجتماعات دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی واقع در سرچشمه تهران برگزار
شد. افراد حاضر در جلسه نمایندگان مجلس، و برخی از اعضای هیات دولت و...
بودند و بحث روز درباره تورم بود اما عده ای از اعضاء خواستند که درباره
انتخابات ریاست جمهوری نیز صحبت شود. شهید بهشتی جملاتش را با این عنوان
آغاز کرد: « ما بار دیگر نباید اجازه دهیم استعمارگران برای ما مهره سازی
کنند و سرنوشت مردم ما را به بازی بگیرند و ..... » این آخرین کلمات آن
بزرگوار بود که از لبانِ حقگوی ایشان بیرون تراوید. ناگهان انفجاری مهیب
روی داد و در کمتر از ثانیه ای، از سالن اجتماعات حزب جهموری اسلامی جز
تلی از خاک، چیزی نماند. فاجعه انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی در
تهران و شهادت مظلومانه هفتاد و دو تن از برجستگان و نیروهای لایق و کارآمد
انقلاب و در رأس آنها شهید مظلوم آیت الله بهشتی از سوی سازمان جهنمی منافقین،
عکس العمل استکبار جهانی و عوامل داخلی آنها در قبال برکناری بنی صدر خائن
و حذف ضد انقلاب از صحنه سیاسی کشور توسط مسئوولین نظام اسلامی بود. عوامل
این جنایت بزرگ معتقد بودند که در اثر کشتار مسئوولان عالی رتبه، اوضاع
کشور بهم می ریزد و انقلاب اسلامی از بین خواهد رفت ولی به کوری چشم دشمنان،
انقلاب ما پایدارتر شد و هیچگونه تزلزلی در ارکان نظام به وجود نیامد.
در انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی علاوه بر آیت الله بهشتی، تعداد
زیادی از وزرای کابینه و نیز نمایندگان مجلس شورای اسلامی به شهادت رسیدند.
حضرت امام خمینی (ره) پس از این حادثه فرمودند: « ملت ایران در این واقعه،
72 نفر به عدد شهدای کربلا را از دست داد. بهشتی خار در چشم دشمنان اسلام
بود ».
